Bunlar her işletmenin radarında olması gereken 3 tür düzenlemedir.
Atık ve geri dönüşüm yönetmelikleri uzun zamandır işletme sahipleri için bir tartışma konusu olmuştur. Bir yandan birçok işletme geri dönüşüm ve atık çeşitliliğini teşvik eden kuralları memnuniyetle karşılar. Öte yandan federal, eyalet ve yerel düzeylerde sürekli gelişen kurallarla uyumlu kalmak, özellikle son yıllarda sonu gelmeyen bir görev gibi görünebilir. Burada her işletmenin şimdi benimsemesi ve gelecekte öngörmesi gereken üç tür atık ve geri dönüşüm yönetmeliğine daha yakından incelenecek.
Ambalaj yönetmelikleri
Ambalaj yönetmelikleri ambalaj malzemelerinin üretimini, kullanımını ve bertarafını düzenler. Bu yönetmelikler bir işletmenin ürettiği ambalaj atığı miktarını azaltmak ve bu malzemelerin geri dönüşümünü ve yeniden kullanımını teşvik etmek için tasarlanmış. Ambalaj atıkları önemli bir çevre sorunudur. Amerika Birleşik Devletleri Environmental Protection Agency’e (EPA) göre konteynerler ve ambalajlar belediye katı atıklarının yaklaşık yüzde 30’unu oluşturmaktadır. Çöp sahalarında önemli yer kaplamakta ve yakıldıklarında çevreye zararlı kirleticiler salmaktadır. Ambalaj atıkları üretilmesi, taşınması ve bertaraf edilmesi için enerji gerektirdiğinden iklim değişikliğine de katkıda bulunuyor.
Ambalaj atığı yönetmelikleri yürürlükte olduğunda bu malzemelerin çevresel etkilerinin azaltılmasına yardımcı olabilir:
Geri dönüşüm ve geri kazanım oranları için hedeflerin belirlenmesi
Ambalaj malzemelerinde geri dönüştürülmüş içerik kullanımının zorunlu kılınması
Yeniden kullanılabilir ambalaj kullanımının teşvik edilmesi
Tek kullanımlık ambalaj kullanımının önlenmesi
Ancak ambalaj atıklarını sorumlu bir şekilde yönetmek, söylemesi yapmaktan daha kolaydır. Plastik, kağıt, cam ve metaller ambalajlamada sıklıkla kullanılır ve bu malzemelerin her biri çevresel etkilerini etkileyen benzersiz geri dönüşüm özelliklerine sahip. Reçine kodlarıyla tanımlanan plastiklerin geri dönüştürülebilirliği, kullanılan plastiğin türüne, malzeme geri kazanım tesislerinin neleri ayrıştırıp geri dönüştürebileceği konusundaki bölgesel değişkenliğe ve ısıyla şekillendirilip şekillendirilmediği gibi daha belirsiz faktörlere bağlı olarak değişir. Mukavva ve kartonlar dahil olmak üzere kağıt ambalajlar genellikle geri dönüştürülebilir. Cam ve metal kaplar, uygun ayrıştırmaya bağlı olarak genellikle geri dönüştürülebilir.
Ambalaj atığı işleme ve bertarafı ile uyum içinde kalmak hayati önem taşımaktadır. Ambalaj atıklarını azaltmak için işletmeler toplu satın alma, yeniden kullanılabilir alternatifler ve çevreye duyarlı tedarikçilerle ortaklık (DeliverZero, Re:Dish ve r.Turn gibi sayısız örneği vardır) gibi stratejiler benimseyebilir. Bu uygulamalar çevreye fayda sağlarken maliyetlerden de tasarruf sağlayabilir.
Ambalaj malzemelerini anlamak, yönetmeliklere uymak, çok malzemeli zorlukların üstesinden gelmek ve azaltma stratejilerini benimsemek, sorumlu atık yönetimini hedefleyen işletmeler için çok önemlidir.
Genişletilmiş üretici sorumluluğu (EPR) yönetmelikleri
Genişletilmiş üretici sorumluluğu (EPR), ambalaj üreticilerine ürünlerinin tasarımından bertarafına kadar tüm yaşam döngüsü için sorumluluk yükleyen bir çevre politikası yaklaşımıdır. Bu hem mali sorumluluğu hem de kullanılmış ürünlerin toplanması ve geri dönüştürülmesi gibi operasyonel sorumluluğu içerebilir.
EPR düzenlemeleri atıkların azaltılmasına, kaynakların korunmasına ve çevrenin korunmasına yardımcı olur. EPR düzenlemeleri üreticileri ürünlerinin çevresel etkilerinden sorumlu tutarak, şirketleri daha sürdürülebilir ve geri dönüştürülebilir ürünler tasarlamaya teşvik eder. Bu tür bir düzenleme, Rubicon’un atıkları sona erdirme misyonuyla tutarlı bir fikir olan, kullanılmış ürünlerin çöpe atılmak veya yakılmak yerine uygun şekilde bertaraf edilmesini sağlamaya da yardımcı olur.
EPR düzenlemelerinin uygulanabileceği çeşitli yollar var. Bazı yaklaşımlar şunları içerir:
Geri dönüşüm veya geri kazanım oranları için hedefler belirlemek
Üreticilerden sattıkları her ürün için bir ücret alınması ve bu ücretin geri dönüşüm ve bertaraf programlarını finanse etmek için kullanmak
Üreticilerin, ürünlerinin geri dönüşümünü ve bertarafını yöneten kolektif bir organizasyona katılmalarını zorunlu kılmak
EPR yönetmelikleri Japonya, Güney Kore, Hindistan, Kanada, Avustralya ve Avrupa Birliği’ndeki en kapsamlı direktiflerden bazıları ile dünya çapında birçok ülkede uygulanmaktadır. EPR yönetmeliklerinin en sık kapsadığı ürünler arasında elektronik, pil, ambalaj ve lastikler yer almaktadır. Amerika Birleşik Devletleri’nde bazı eyaletlerde elektronikler için EPR yönetmelikleri bulunsa daa yayın itibariyle federal düzeyde EPR yönetmeliği bulunmuyor.
Bir üreticinin bakış açısından EPR düzenlemeleri, işletmenin çevresel algısını geliştirerek, atık üretimi zaman içinde azaldıkça maliyetleri düşürerek ve daha sürdürülebilir ürünlerin üretiminde yeni iş fırsatları oluşturarak şirkete fayda sağlayabilir.
Tehlikeli atık yönetmelikleri
Son olarak tehlikeli atık yönetmelikleri tehlikeli atıkların üretimi, taşınması, arıtılması, depolanması ve bertaraf edilmesini düzenleyen bir dizi kuraldır. Bu yönetmelikler insan sağlığını ve çevreyi, aşağıdaki özelliklerden bir veya daha fazlasını sergileyen atık olarak tanımlanan tehlikeli atıkların zararlı etkilerinden korumak için tasarlanmış:
Tutuşabilirlik: Kolayca alev alabilme özelliğine sahiptir
Aşındırıcılık: Metalleri veya diğer sert malzemeleri çözebilir
Reaktivite: Diğer maddelerle karıştığında patlayabilir veya zehirli dumanlar çıkarabilir
Toksisite: Yutulması veya solunması halinde sağlık sorunlarına ve hatta ölüme neden olabilir
Tehlikeli atık yönetmelikleri tehlikeli atıkların çevreye salınmasının önlenmesinde çok önemli bir rol oynamaktadır. Bu aynı zamanda insan sağlığını kanser, doğum kusurları ve solunum sorunları gibi zararlı etkilerden korur ve ekosistemlerin refahını sağlar.
Ayrıca tehlikeli atık yönetmelikleri şirketlerin söz konusu atıkları uygun şekilde yönetmesini sağlar. Bu tehlikeli maddelerin güvenli bir şekilde taşınmasını ve bu maddelerin insanlara veya çevreye zarar vermeyecek şekilde uygun şekilde işlenmesini ve bertaraf edilmesini kapsar. Amerika Birleşik Devletleri’nde tehlikeli atık yönetmeliklerini EPA uygulamaktadır. EPA tehlikeli atık işleyen tesisleri denetleme, izin verme ve ihlal edenlere karşı yaptırım uygulama yetkisine sahip.
Tehlikeli atıkların etkili bir şekilde yönetilmesi, çalışanların uygun taşıma ve depolama teknikleri konusunda eğitilmesini gerektirir. Bu açık tabelalar ve talimatlarla işaretlenmiş belirli depolama alanlarının belirlenmesini içerir, bir çalışanın bir öge için uygun bertaraf yöntemini belirlemesi ne kadar kolay olursa, program o kadar iyi olacak. Tehlikeli atıkların işlenmesi konusunda deneyimli bir şirketle çalışmayı tercih etmek, bu malzemelerin tehlikeli atık mevzuat gerekliliklerine uygun bir şekilde bertaraf edilmesini garanti altına almak için çok önemli bir adımdır. Sonuç olarak bu sadece çevre için iyi olmakla kalmaz, aynı zamanda şirketlerin müşterilerine ve piyasaya çevreyi ve yerel toplulukları koruma konusunda ciddi olduklarını göstermelerini sağlar.
Şirketlerin harekete geçmesi için açık bir çağrı var. Ambalaj yönetmelikleri sürdürülebilir uygulamalara giden yolu şekillendirmekte, atıkları sınırlandırmakta ve sorumlu bertarafı teşvik ediyor. EPR üreticilere hesap verebilirliği benimsemeleri, yenilikçiliği ve atık azaltımını teşvik etmeleri için güç verir. Aynı zamanda tehlikeli atık yönetmelikleri insan sağlığını ve çevreyi korur.
Bu yönetmelikler toplu olarak daha yeşil bir geleceğin yol haritasını çizmekte, endüstrileri çevreyle uyum sağlamaya çağırırken ortak sorumluluğun aciliyetini ortaya koymaktadır. İşletmeler bu düzenlemeleri savunarak ve bunlara uyarak sürdürülebilir atık yönetimi için çalışabilir ve gelecek nesiller için daha sağlıklı bir dünya sağlayabilir.
