Sürdürülebilirlik gündemi genişledikçe, sorunları yönetmek, ilerlemeyi paydaşlarla paylaşmak ve sınırlı dikkat sürelerinin olduğu bir dünyada etkiyi sürdürmek daha da karmaşık hale gelmektedir. Sürdürülebilirlik uzmanları, iş ve politika başarısının ayrılmaz bir parçası olan daha odaklı kavramlara bağlı kalmak yerine parlak nesnelerin peşine düşerek kendi ikilemlerini zaman zaman daha da derinleştirmiş ve etkilerini azaltmışlardır. Özellikle dört kavram özgünlük ifade etmekte ancak sürdürülebilirlik konularında etkili iletişim kurmak için yeterince kullanılmamaktadır. Bu ilkelerin kullanılması anlayışı kolaylaştıracak ve kilit kitlelerde yankı uyandıracaktır.
İklim değişikliği kirliliktir – sürdürülebilirlik misyonumuzun temel bir parçası, insanların ve ekosistemlerin sağlığını korumak için kirliliği azaltmaktır
Geçtiğimiz 30 yıl boyunca kirlilik ve iklim değişikliği iki paralel evrende ele alındı. Birincisi, geleneksel çevre kanunları ve yönetmelikleri, öncelikle endüstriyel kaynaklardan gelen hava, atık ve su salınımlarını azalttı. Bilimsel değerlendirmeler, uluslararası anlaşmalar ve altyapı yatırımlarından oluşan ikinci, ayrı bir alan ise sera gazı (GHG) emisyonlarının azaltılmasını hızlandırmaya çalışmış ancak sınırlı bir başarı elde etmiştir. Zaman zaman, bir evrende alınan politika kararları ikinci evrendeki çevresel koşullara fayda sağlamaktadır. Örneğin, 1970’lerden bu yana ABD Çevre Koruma Ajansı partikül madde (PM) için daha kısıtlayıcı ortam hava kalitesi standartları yayınlamıştır. PM kontrollerinin kamu sağlığına faydaları, bunları uygulamanın maliyetinden çok daha ağır basmaktadır. Gelecekteki sera gazı salınımlarını önlemek için PM’yi azaltmanın ortak faydaları, birçok PM kaynağının (otomobiller, kimyasal tesisler, elektrik enerjisi üretim istasyonları, rafineriler) aynı zamanda karbondioksit, metan ve daha uzun vadeli iklim sonuçları olan diğer gazları da yaymasından kaynaklanmaktadır.
İleriye dönük olarak, kirliliği azaltmayı ve sera gazı emisyonlarını azaltmayı amaçlayan iş yatırımları ve kamu politikaları ortaklaşa kullanılmalıdır. Biri kirliliğe, diğeri iklim değişikliğine odaklanan iki paralel evrenin varlığı eskimiştir ve net düşünmeyi engellemektedir. Politika, teknoloji ve pazardaki yeniliklerin uygulanmasında kamu anlayışı ve desteğinin kritik öneme sahip olduğu sistemik değişim ve artan çevresel risk dünyasında, anlayışımızdaki karmaşıklığı azaltma ve insanların ve ekosistemlerin sağlığını ortaklaşa korumak için eylemleri hızlandırma ihtiyacı daha da zorunlu hale gelmektedir. Özetle, sera gazları kirleticidir. Kamuoyu kirliliğin azaltılmasını anlamakta ve desteklemektedir – ve bizim görevimiz de kirliliği azaltmaktır.
EHS (çevre, sağlık ve güvenlik), ESG (çevre, toplum, yönetişim) için başlangıç noktasıdır
Çevre, sağlık ve güvenlik ölçütlerinde mükemmel performans olmadan hiçbir sürdürülebilirlik liderliği inandırıcı olamaz. EHS ölçütleri iyi tanımlanmıştır, birçoğu yasal ve düzenleyici gerekliliklerle desteklenmektedir ve verilerin ve sistemlerin bütünlüğünü tespit etmek için sağlam yönetim sistemleri ve bağımsız raporlama ve sertifikasyon protokolleri mevcuttur. EHS performansları zayıf olan kuruluşların sürdürülebilirlik iddialarına veya taahhütlerine güvenilemez ve güvenilmemelidir.
Buna karşın, ESG raporlama dünyası karışık hedefler ve metodolojilerden oluşan bir karmaşadır ve halihazırda iklim değişikliği, çeşitlilik ve çevresel adalet önceliklerine düşman siyasi gündemlere açıktır. Finans ve şirket çevrelerindeki ESG raporlaması taraftarları bu terminolojiyi kullanma konusunda daha temkinli davranmakta ve birçoğu da bu terminolojiden tamamen kaçınmaya çalışmaktadır. ESG şemsiyesi altına giren kolektif faaliyetler, EHS kültürünü karakterize eden basitlik, amaç netliği, yönetim sistemleri disiplini, performans yönlendirici ölçütler ve kamuya hesap verebilirlik ölçütlerinden yoksundur.
İş birliği bir yönetim becerisidir
Dubai’deki COP28 zirvesinden ya da Davos’un özenli kayak pistlerinden yeni dönen pek çok katılımcı, aslında ağ kurma ya da konuşma fırsatlarına atıfta bulunurken, çoklu iş birlikleri hakkında tweet attı ya da blog yazdı. Bu ikisi arasında oldukça büyük bir fark var. İş birliği, belirli ölçütler, zaman çizelgeleri, kaynak yatırımları (insan, para, altyapı veya ayni katkılar) ve sonuçların gözden geçirilmesi ile birlikte ortak hedeflere ulaşmak amacıyla iki veya daha fazla kuruluş arasındaki fırsatlardan yararlanmaya yönelik ayrıntılı bir süreci içerir. Çıkarların nerede birleştiğini, karşılıklı güvenin nasıl tesis edileceğini ve uzun vadeli etkiler için belirli bir iş birliği fırsatının nasıl entegre edileceğini belirlemek için hem bağlılık hem de beceri gereklidir. Buna karşılık, ağ kurma, genellikle daha resmi bir iş birliğinin öncüsü olsa da, genellikle doğrudan iş birliğine yol açabilen veya açamayan daha geçici bir süreçtir, ancak görünüşte sonsuz sayıda sosyal medya selfie’si ve yorumu için malzeme sağlar.
Akademi, iş dünyası, hükümet veya çok taraflı kuruluşlar gibi tüm büyük organizasyonlardaki yöneticiler ve müdürler iş birliği yapmak için resmi olarak eğitilmezler. Daha ziyade, iş birliği kurum kültürü veya ihtiyaçtan kaynaklanır ve beceriler ve ilişkiler ya anında ve/veya birikimli kişisel deneyim yoluyla geliştirilir. Zaman içinde, başarılı iş birlikleri ve bu iş birliklerinin başarısını sağlayan faktörlerin analizi, yayınlanmış vaka çalışması literatürüne girmiştir. Bu içgörülerin üniversite müfredatlarına, danışmanlık hizmetlerine ve yönetici liderlik ve yönetim eğitimlerine daha resmi bir şekilde uygulanmasının zamanı gelmiştir. İş birliğinin ihtiyaç duyulduğu ölçekte ilerleyebilmesi için, vaadinde saklı olan yönetim becerileri, içimizden geldiği gibi ortaya çıkmak yerine daha titiz uygulamalara tabi tutulmalıdır.
Kamuoyunu ikna etmek 1 numaralı iş haline geldi
Sürdürülebilirlik camiası bir çıkmazın içinde sıkışmış durumda. On yıllardır daha iyi bilimin, daha iddialı politika ve düzenlemelerin ve daha temiz teknolojilere yapılan yatırımların, ekonomiyi karbonsuzlaştırmak ve farklı bir tüketim toplumu etiğini benimsemek için ikna edici veriler ve kamu desteği sağlayacağına inandık. Bu faktörler şüphesiz başarı için gerekli olsa da, Proceedings of the National Academy of Sciences’da yayınlanan yeni bir çalışma, bulmacanın ne kadar büyük bir parçasını kaçırmaya devam ettiğimize dair önemli bilgiler sunuyor. İnsanların iklim değişikliği konularındaki davranışlarını hangi faktörlerin şekillendirdiğini değerlendirmek için 430 çalışmadan elde edilen veriler incelendi. Eğitim geçmişi, kişisel hedeflerin belirlenmesi ve finansal teşviklerin mevcudiyeti, sosyal karşılaştırmalardan veya insanların görüş ve kararlarının aileleri, arkadaşları ve komşuları tarafından nasıl şekillendirildiğinden daha az etkiliydi. Komşunuzla yeni kurulan bir güneş enerjisi çatısı hakkında konuşmak veya bir ısı pompası ya da yeni bir hibrit veya elektrikli araç satın almak gibi bu “sosyal ipuçları”, yerel kamu hizmetinden bilgi broşürleri almaktan, çevre literatürünü okumaktan veya en son hükümet politikası girişimlerini takip etmekten çok daha zorlayıcı bir teşvik olduğunu kanıtladı.
Sosyal bilimler olarak bilinen ve insan davranışlarını inceleyen disiplinler topluluğu, çeşitli tüketici kararları için bu sosyal ipuçlarına odaklanmayı amaçlamaktadır. Ne yazık ki, sosyal bilimler Reagan yönetiminden bu yana hükümet tarafından önemli ölçüde yetersiz finanse edilmektedir. Bu anlayış eksikliği, iklim değişikliği politikalarının ve yatırımlarının uygulanmasında büyük bir engel teşkil etmektedir. 2022 yılında BM Hükümetlerarası İklim Değişikliği Paneli, daha fazla ve daha iyi bilimin tek başına yeterince etkili olmadığını kabul ederek, hükümetlere iklim politikalarının bir parçası olarak davranışsal ve kültürel faktörleri değerlendirme çağrısında bulundu. Büyüyen iklim krizini ele almak için pek çok politika ve yatırım kararı halihazırda yürürlüktedir ya da yakın gelecekte yürürlüğe girecektir. Eksik olan halka kendimizi anlamaktır – başarı için gerekli olan kamu politikaları, yatırımlar ve tüketici kararları için kamu anlayışı ve desteğinin yoğunlaşması amacıyla bireysel ve toplu düzeylerde sosyal konuşmalarımızı nasıl daha iyi yapılandırabiliriz?
Uzmanlıklarını bir dizi konuya uygulayan sürdürülebilirlik profesyonelleri arasındaki bariz eğilim, karar alma sürecini daha karmaşık hale getirmektir. Bu eğilimin bariz sonucu, çok sayıda vatandaşı sürdürülebilirlik tartışmalarını anlamaktan ve şekillendirmede tam katılımcı olmaktan daha da uzaklaştırmaktır. Buna karşılık, sürdürülebilirlik kararlarını basitleştirmek için fırsatlar aramak, yaratmayı arzuladığımız bir dünya için daha fazla özgünlük ve güç ortaya çıkarabilir
